Yokluğun Çok Soğuk

( Arabesk günlerimdeyim, idare edin olur mu :))

Gecenin en siyah yerinde,

Kapanmaz yaralara, tuz basar gibi yağdı kar

Masada onca yarım kalmış şiirlere inat

Gözlerimde kırılgan ümitlerle

Düşen her kar tanesinde, düşledim seni

Demlikte son bir iki bardak çay

Pikapta yıllanmış bir İlhan İrem kırkbeşliği

“Ağlama arkadaş, ağlama aşk için”

Kar yağdı, ben ağladım

Gece, kar ve her yer sen

Ne yalan söyleyeyim

Bu mevsimde de bembeyaz özledim seni

Hem de hiç özlememem gerekirken...

Bu kış sizin oralarda soğuk olacakmış

Çok da kar yağacakmış,

Dikkat et kendine ve üşütme yüreğini

Hem, sende çok iyi biliyorsun ki

Hiçbir şey eskisi gibi olmayacak artık

Daha bir soğuk ve daha bir acı geçecek mevsimler

Karlar yağdığında çok özledim demeyecek biri bana

Ve ben karakışa inat düşmeyeceğim yollara

Sana kavuşmak olmayacak bundan sonra ki yıllarda

Pembe eldivenleriyle kartopu atan

Ve yanağı soğuktan kızaran bir kız bilmeyeceğim

Artık yan yana bile üşüyemeyeceğiz...

Anlıyor musun?

Yokluğun çok soğuk bu şehirde

Ama alışkınım ben soğuğa karakışa, beni merak etme

Bırakıp gittiğinde donup kalmıştım ya ardın sıra

Bilirim ben, bilirim donmak ne demek

Bilirim, donarak ölmek ne demek...

Sen dikkat et kendine

Üşütme yüreğini, üşütme gözlerini

Bak şimdi...

Kardı kıştı derken, gelip dondun gözlerimin önüne

Gece, kar ve her yer sen

Ne yalan söyleyeyim

Bu mevsimde de bembeyaz özledim seni

Hem de hiç özlememem gerekirken...

Akif Aktaş