Kavuşursak Biteriz Biz

Kavuşursak biteriz biz, 
Biz mutlu sonlar katiliyiz. 
Kavuşursak biteriz biz. 
Sevgiyle bakan gözleri kör ederiz. 
Herkesin bildiği bir aşk, 
Herkesin attığı bir imza 
Herkes gibi değiliz biz. 
Belki biraz serseri, 
Belki biraz deliyiz, 
Ama kavuşursak biteriz biz. 
Pervane böceğinin mum alevine sevdası 
Ateş böceğinin susuzluğuyuz biz 
Yanar ama su içmeyiz 
Etrafında döner, ateşle dansederiz. 
Bize kimseden zarar gelmez, 
Biz zararı ancak kendi kendimize veririz. 
Severiz, özleriz, aşktan ölsek kimseye söylemeyiz. 
Biz artık biz değiliz. 
Ruhlar kavuşur ve konuşur gökyüzünde bir yerde 
Ama bedenen kavuşursak biteriz biz. 
Melekler bize ağlar, biz halimize güleriz. 
Onu bilir, onu söyleriz, 
Kavuşursak biteriz biz. 
İki sınır ülkenin dikenli telleriyiz, 
Dokunursak kanar ellerimiz. 
Kimselere söylemez gizli gizli severiz 
Ama kavuşursak biteriz biz. 
Bir kor var içimizde yanan, 
Onu küllendiremeyiz. 
Görüşemeyiz, konuşamayız ve sevişemeyiz. 
Bir aşk var bizi biz yapan, 
Kavuşursak biteriz biz. 
Biz herkes gibi değiliz. 
İstedeğimiz zaman gelip, 
İstediğimizde gidemeyiz. 
Kahve içip, gülüp, konuşup, başbaşa yemek yiyemeyiz. 
Ne bir filmdeki mutlu son, 
Ne de göz yumulacak bir kaçamak değiliz biz. 
Sadece özlemle severiz, 
Ve kavuşursak biteriz biz. 
Sevda iki kişinin birbirine aşkı değil artık. 
Artık her aşk her ağızda sakız. 
Biz birbirimize aslında her aşıktan daha yakınız. 
Belki ayrı şehirlerdeyiz, 
Ama her gece aynı mehtapta buluşur, 
Yağmur yağarsa, çıkar, 
Aynı yağmurun altında ıslanırız. 
Bu aşkı ancak biz biliriz. 
Şiirleri güvercinlerin kulağına fısıldar, 
Mektupları suya yazarız. 
Biz belki ayrıyız, 
Ama her gün aynı geceyi sabahlarız. 
Melekler bize ağlar, biz halimize güleriz. 
Onu bilir onu söyleriz. 
Kavuşursak biteriz biz.

Uğur Arslan